เอาง่ายๆ นายน่าก(อ)ด 2 (เต็ม)

"นี่มันจะเกินไปเแล้วนะฮะรุ่นพี่! อะไรกัน ผมไม่ยอมหรอกยังไงก็ไม่เล่นเด็ดขาดฮะ! "ผมตะหวาดขึ้นทันทีที่ได้ยินเกม(จับกด)ของพวกรุ่นพี่ทั้งสี่คน

เรื่องมันเป็นไงมาไงน่ะเหรอก็เมื่อสามวันก่อน ผมกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะหน้าโรงเรียนซึ่งไม่แปลกหรอกที่จะเห็นเด็กนักเรียนของสองโรงเรียนนั่งกันเรียงโต๊ะ เพราะว่าสวนสาธารณะนี่ตั้งอยูหน้าโรงเรียนของผมและโรงเรียนของพวกรุ่นพี่ที่จ้องจะจับผมกดให้ได้น่ะสิ แต่ความซุ่มซ่ามของผมมันคงล้นเหลือเกินไปจนต้องแบ่งให้คนอื่น ดันเดินไม่มองทางแถมผมยังซวยไม่พอดันเดินไปชนกับรุ่นพี่ที่อยู่โรงเรียนข้างๆอีก หลายๆคนคงจะรู้ว่าโรงเรียนผมกับโรงเรียนข้างๆไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ แต่เผอิญ
ผม-ซุ่ม-ซ่าม ดันไปหาชื่อเสียงให้กับโรงเรียนในด้าน..(เอ่อ)ด้านอะไรก็ช่างเหอะ ผมรีบขอโทษรุ่นพี่พวกนั้นทันทีแต่ผมพอจะมีโชคอยู่(เล็กน้อย-_-*)รุ่นพี่พวกนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ถือสาอะไร(รอดไปนะแก!//ผู้เขียน)แต่พอผมจะเดินเล่นต่อรุ่นพี่ที่อยู่ในกลุ่มนั่นก็ดันหยุดผมด้วยประโยค ประโยคหนึ่ง"นายน่ะยังไปไหนไม่ได้! รอฉันอยูตรงนี้ก่อน เฮ้ยไอ้ไค มาคุยด้วยดิ๊"ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร(ก็แกไม่รีบพูดนี่!!)ได้แต่ยืนงงกับคำพูดของรุ่นพี่นิดหน่อยตอนนี้ผมเลยต้องอยู่กับรุ่นพี่หน้าโหดสองคน แต่เผอิญประสาทหูของผมมันดีเกินไป(เหอะๆ)เลยพอที่จะจับใจความได้นิดหน่อยว่า"ฉันว่าไอ้เด็กนี่น่า......ว่ะ"(น่าอะไรฟร๊ะ) ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาคุยกันเรื่องอะไรแต่ผมรู้สึกว่าร่างกายมันหนาวๆยังไงไม่รู้..บรึ๋ยย!!

ช่วย ติ/ชม หน่อยนะคะ //ขอร้อง -v-